Η Χίος κατά τους κλασσικούς χρόνους γνώρισε μεγάλη οικονομική και πολιτιστική άνθηση. Ήταν σύμμαχος των Αθηναίων και μέλος της Αθηναϊκής συμμαχίας (478-412 πΧ). Μάλιστα όπως ο Θουκιδίδης αναφέρει ήταν « η μεγίστη  των εν Ιωνία συμμαχίδων πόλεων».

Κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, όταν η Αθηναϊκή Συμμαχία μετατράπηκε σε ηγεμονία , η Χίος αποστάτησε, όπως και άλλες πόλεις της Ιωνίας . Οι Αθηναίοι το 411 πΧ κινήθηκαν εναντίον των Χίων και  αφού κατέλαβαν τις Οινούσσες, αποβιβάσθηκαν στα Καρδάμυλα , στην Βολισσό, στα Φανά και στο Λευκώνιο.

 Κατέλαβαν το Δελφίνι, το οποίο περιτείχισαν και το χρησιμοποιούσαν σαν ορμητήριο για την πολιορκία της πόλης της Χίου και την  λεηλασία της υπαίθρου. Οι Αθηναίοι παρέμειναv εκεί μέχρι το 406 π.Χ, οπότε ο Σπαρτιάτης Καλλικρατίδας κατέστρεψε τις οχυρώσεις τους στο Δελφίνι και τους έδιωξε από το νησί.

 Η Χίος παρέμεινε υπό την κυριαρχία των Σπαρτιατών μέχρι το 383 π.Χ  οπότε επαναπροσέγγισε την Αθήνα.

Ο Θουκιδίδης στο 8ο Βιβλίο της ιστορίας του πελοποννησιακού πολέμου στο Κεφ.24  αναφέρει:

« και εν τε Καρδαμύλη αποβάντες  και εν Βολίσκω τους προσβοηθήσαντες των Χίων μάχη νικήσαντες και πολλούς διαφθείραντες ανάστατα εποίησαν τά ταύτη χωρία ».

Και στο κεφ.38 του ιδίου Βιβλίου αναφέρει:

«Δελφίνιον ετείχιζον , χωρίον άλλως τε εκ της γής καρτερόν και λιμένας έχον και της των Χίων πόλεως ου πολύ απέχον».

Πηγές:

Γεωργίου Ι. Ζολώτα  ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ εκδ.1921

 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΧΙΟΥ εκδ.1999,Εκδοση Υπουργείου Πολιτισμού